ontari thanam mahaa paapam

ఒంటరి తనం అనేది ఎంతో పాపం చేసుకుంటే గాని రాదు. మనకు అంటూ మనం కొంచెం space ఉండాలనుకోవటం తప్పు కాదు. కాని మనకంటూ ఎవరు లేరు,మనకు ఏకాకులం అనే భావన చాలా బాధాకరమ్.
ఆ బాధ నేను అనుభవించాను కాబట్టి నాకు తెలుసు . కొద్ది రోజులే అయినా నరకం అనుభవించాను. కొంచెం మంది ఉం టారు . వాళ్లకు మన దృష్టిలో అందరు ఉంటారు . కాని వాళ్ళు ఎవరితోనూ అనుబంధం పెట్టుకోరు . కొంత మందిని ఎవరు మన అని అనుకోరు . అంతా శూన్యం అనిపిస్తుంది .
మనం బతికున్నామో చాచ్చున్నామో చెప్పేది ఎదుటి వాళ్ళే . వాళ్ళ దృష్టి ,వాళ్ళ నడవడిక వాళ్ళ మన existance మనకు అర్ధం అవుతుంది .
నిన్న నేచర్,ఆగష్టు ఎడిషన్ లో ఒక సైన్స్ ఫిక్షన్ అబౌట్ ఫ్యూచర్ చదివాను. దాంట్లో ఒకడు అడుగుతాడు . మనిషి మనిషి అని ఖచ్చితంగా భావించాలంటే ఏమి కావాలి అని . వేరే వాళ్ళు అని సమాధానం చెబుతాడు . అతనిని ఒంటరి తనం బాధిస్తుంటుంది . ఏ chip మార్చకుండా robot మనిషి లాగానే బాధ పడుతున్నాడని ,తను perfect రోబోట్ ని కనిపెట్టానని సంతోషిస్తాడు . కాని తరువాత వాడు ఒంటరితనం బారిన పడుతాడు . నిజానికి వాడే robot .
అంటే రాబాయే కాలాల్లో మనిషికి robot కి పెద్ద తేడా వుండదు . ఇలాంటి robot ల పైన నవల చాలా ఏళ్ళ క్రితం చదివాను. కాని పేరు నాకు గుర్తులేదు . దాంట్లో హీరోనీ కూడా రోబోట్ . కాని ఫీలింగ్స్ తో .

కాబట్టి మనం మన వాళ్ళను దగ్గరకు తీసుకొని అనుబంధాలను పెంచుకున్దాము. చిన్ని విషయాలకు ,మనస్పర్ధలకు మనలను మనం దూరం చేసుకోవద్దు .
ఇంతకీ ఈ చిన్న కదా రాసింది ,Marco జంకోవిక్ అనే డాక్టర్ .