చిన్నప్పుడు తప్పిపోతే!

నేను రెండేళ్ళ పిల్లగా వున్నప్పుడు తప్పిపోయానట.ఆ రోజుల్లో కూడా చిన్న పిల్లలను పట్టుకుపోయే వాళ్ళు వుండేవాళ్ళట.వాళ్ళు కాలో చెయ్యో వించేసి ముష్టి వాళ్ళను చేస్తారని పెద్ద వాళ్ళు భయపడేవాళ్ళు.ఒక రోజు మధ్యాహ్నం మాబాబు(మా నాన్న) ఇంటికి వచ్చాడు.అన్నం తినేదానికి కంచం ముందు కూర్చుంటూ యదాలాపంగ పద్మ ఏది అని అడిగాడట.ఇక్కడే ఎక్కడో ఆడుకుంటుందిలే ముందు అన్నం తినమని అమ్మ చెప్పింది.మా బాబు మొదట పద్మను చూపించమని గట్టిగా అడిగాడు.అక్కయ్య,అన్నయ్య,అమ్మ నాకోసమ పక్క ఇండ్లలో,ఎదురు ఇండ్లలో చూసారు.ఎక్కడా నేను లేక పోయేటప్పటికీ వాళ్ళకు భయం వేసింది.ఇంక అందరూ వీధిలో వెతికేదానికి బయలుదేరారు.పక్క ఇండ్లలో వాళ్ళు కూడా ఇంటి వెనకల బావి దగ్గర,నీళ్ళ తొట్టి దగ్గర,గోవిందరాజస్వామి గుడి దగ్గర,రైల్వే స్టేషన్ దగ్గరకు వెళ్లారు.ఇంటి నుంచి బయటకు నాలుగు అడుగులు వేసిన తర్వాత ఎటు వెళ్ళాలో తెలియక,ఇంటికి రావటం తెలియక రైల్వే స్టేషన్ దగ్గరకు వెళ్ళి ఏడుస్తూ వున్నాను.అప్పుడు పోలీసు ఆయన నన్ను ఎత్తుకొని నా పేరు అది అడుగుతూ వుండగా మా పక్క ఇండ్ల వాళ్ళు మా పాపేఅని చెప్పి తీసుకు వచ్చారట.
ఇప్పుడు కాదు,ఎప్పుడైన,ఎప్పటికైనా తప్పు పోవడం చాలా డేంజరు.మనం ఎక్కడికి పోతామో,ఎవరి చేతిలో పడతామో తెలియదు.మంచి వాళ్ళు అయితే తల్లి దండ్రుల దగ్గరికి చేరుస్తారు.అది కుదరక పోతే మంచిగా అయినా చూసుకుంటారు.చెడ్డ వాళ్ళ చేతిలో పడితే మన భవిష్యత్తు అంధకారమౌతుంది.ఎన్నెన్ని భయంకరమైన విషయాలు,జుగుప్సాకరమైన అనుభవాలు వింటుంటాము అట్లాంటి బాధితుల దగ్గర నుంచి.ఈ రోజుల్లో పెద్ద వాళ్ళకే దిక్కు లేదు చెడ్డ వాళ్ళ చేతుల్ల పడితే.కాబట్టి బిడ్డలను చాలా జాగ్రత్తగా కాపాడుకోవాలి మనం.