భరతనాట్యమా!భాగవత నాట్యమా!

నేను ఊహ తెలియని వయసు నుండి డాన్స్ చేసే దాన్నట.మా అమ్మ చెప్పేది.నాకు ఊహ తెలిసిన తర్వాత గూడూరులో మా ఇంటి ఎదురుగా వుండే పాండురంగ మందిరంలో  ఏ చిన్న విశేషం అయినా ఎగురుతుండేదాన్ని.మా వీధి చివరలో వేంకటేశ్వరస్వామి గుంట దగ్గరగా వుండే ఇంటికి ఆడుకునే దానికి వెళుతుండేదాన్ని.ఆ ఇంట్లో వుండే ఆయన నన్ను చూడగానే భాగవతులదానా భాగవతంఆడతావా అని ఉడకాడించేవాడు.ఇంటికి ఎవరు వచ్చినా వాళ్ళకి నా డాన్స్ బలవంతంగా చూపించేదాన్ని.ఒకసారి పరిగెత్తుతూ పడ్డాను.మోకాళ్ళు రెండూ రణాలు అయ్యాయి.చిన్నగా చెక్క కడుతూ వున్నాయి.ఈ లోపల ఇంటికి అతిథులు వచ్చారు.నా పద విన్యాసం వాళ్ళకు చూపించాలనే ఆదుర్దాలో  మోకాళ్ళ చిప్పలు పగిలి వున్నాయనే విషయమే మర్చి పోయాను.డాన్స్ చేస్తూ మోకాళ్ళ పైన కూర్చొని తాం థిత్తా తై తత్తై అంటూ మోకాలు నేలకు వేసి కొట్టాను .ఇంకేముంది?మానుతుండే గాయం మళ్ళీ రణం అయింది.ఒక్క సారిగా ఓ అంటూ ఏడుపు!చిన్నప్పుడు డాన్స్ అంటే అంత పిచ్చి ఉండేది.
ఇంట్లో ఏడ్చి భరతనాట్యం నేర్చుకున్నాను.ఒకసారి అయితే ఇంట్లో ఒప్పు కోరంటే డాన్స్ అయ్యవారు ఊరికే నేర్పిస్తానన్నాడు.కానీ నాకే భయం వేసి ఇంట్లో ఏడ్చి మళ్ళీ భరతనాట్యంలో  చేరాను.కానీ తొమ్మిదో క్లాసు తర్వాత మానేసాను.మా చిన్నాయన అయితే బాగా నేర్చుకో తల్లీ వరల్డ్ టూరు వేస్తాముఅనే వాడు.ఆఆశలు ఏమీ తీరలేదు కానీ నాకు ఇప్పటికీ భరతనాట్యం అంటే చాలా ఇష్టం.